 |
 |
Πρόσωπα
Απελευθερωτικός Αγώνας (1821-1829)
Εμφύλιοι Πόλεμοι
|
|
Η διχόνοια, η απειθαρχία και η φιλαρχία υπήρξαν πάντοτε οι μεγαλύτερες πληγές οι οποίες ταλανίζουν τον Ελληνισμό στις πλέον κρίσιμες στιγμές, σε όλη την διάρκεια των χιλιετιών τής ιστορίας του. Επομένως δεν θα μπορούσαν να λείψουν ούτε και κατά την διάρκεια του Απελευθερωτικό Αγώνα εναντίον τής Οθωμανικής κυριαρχίας.
Από τότε που νικήθηκε ο Mahmud Dramali Paşa (1780-1822, Οθωμανός Στρατηγός γεννημένος στην Δράμα) μέχρι το 1825, η Πελοπόννησος δεν δοκιμάσθηκε από άλλη Οθωμανική εισβολή. Την ευκαιρία όμως αυτή δεν την εκμεταλλεύθηκαν οι Έλληνες για να κυριεύσουν τα λίγα φρούρια τα οποία κατείχαν ακόμη οι Οθωμανοί και να ετοιμασθούν για απόκρουση νέας εισβολής. Αντιθέτως, άρχισαν να φιλονικούν για την εξουσία.
Αιτία τών εμφυλίων πολέμων υπήρξε ο χωρισμός τών Ελλήνων σε δύο πολιτικές παρατάξεις: στο κόμμα τών στρατιωτικών με αρχηγό τον Κολοκοτρώνη [Πρόσωπα] και τον Ανδρούτσο [Πρόσωπα] και στο κόμμα τών πολιτικών με αρχηγό τον Μαυροκορδάτο [Πρόσωπα], τον Νέγρη και τον Κωλέττη.
Αφορμή τού πρώτου εμφυλίου πολέμου ήταν η πλειοψηφία τών βουλευτών τού κόμματος των πολιτικών στην Β' Εθνοσυνέλευση του Άστρους (Μάρτιος 1823). Επειδή η νέα κυβέρνηση (το Νομοτελεστικό) περιλάμβανε τέσσερις πολιτικούς και έναν στρατιωτικό, τον Κολοκοτρώνη, οι στρατιωτικοί με επί κεφαλής τον Κολοκοτρώνη (αφού προσεταιρίσθηκαν τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως Πετρόμπεη [Πρόσωπα]) μετέθεσαν την έδρα της στην Τρίπολη και εζήτησαν την διάλυση της Εθνοσυνελεύσεως (Νοέμβριος 1823). Αυτή όμως δεν διελύθη, αλλά εξέλεξε άλλη κυβέρνηση υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη [Πρόσωπα] με έδρα το Κρανίδι. Η νέα κυβέρνηση είχε την υποστήριξη των Προκρίτων (κοινοτικοί άρχοντες επί Οθωμανικής κυριαρχίας) της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδος και των Νησιών. Μπροστά στην δύναμη της άλλης κυβερνήσεως, ο Κολοκοτρώνης υποχώρησε για το καλό τής Πατρίδας και του δόθηκε αμνηστία.
Ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος άρχισε τον Οκτώβριο του 1824. Οι Πρόκριτοι της Πελοποννήσου συμμάχησαν με τον Κολοκοτρώνη κατά της κυβερνήσεως Κουντουριώτη. Αυτή, επειδή δεν είχε ισχυρές δυνάμεις στον Μοριά, εκάλεσε με την μεσολάβηση του Ηπειρώτη Υπουργού της Κωλέττη, τα σώματα του Γκούρα και του Καραϊσκάκη [Πρόσωπα] και κατέβαλε τους αντιπάλους της. Ο Κολοκοτρώνης, μολονότι εζήτησε συμβιβασμό γιατί ήταν συντετριμμένος από τον φόνο τού υιού του Πάνου, συνελήφθη με 24 άλλους Προκρίτους της Πελοποννήσου και φυλακίσθηκε στην Ύδρα (Ιανουάριος 1825). Η κυβέρνηση στράφηκε κατόπιν εναντίον τού Ανδρούτσου [Πρόσωπα], τον οποίο κατηγόρησαν ότι ευρίσκεται σε συνεννοήσεις με τους Οθωμανούς. Ο Ανδρούτσος, αφού έλαβε υπόσχεση ότι θα αμνηστευθεί, παραδόθηκε στον Γκούρα ο οποίος όμως τον έφερε σιδηροδέσμιο στην Αθήνα [Ονοματοθεσία] και τον φυλάκισε στην Ακρόπολη. Στις 5 Ιουνίου 1825, ο ήρωας της Γραβιάς ευρέθηκε νεκρός κάτω από τα τείχη. Τον είχαν γκρεμίσει άνθρωποι του Γκούρα. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι ο Ανδρούτσος ήταν αθώος και ότι έπεσε θύμα τών παθών και έτσι το Έθνος απεκατέστησε την μνήμη του και τον έταξε στην χορεία τών ηρώων, όπως τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη.
Έτσι τελείωσαν οι εμφύλιοι πόλεμοι, οι οποίοι αποτελούν μελανή παρένθεση στην ιστορία τού 1821. Με αυτούς διασπάσθηκε η εθνική ενότητα και για πολύ καιρό εκυριάρχησαν τα πάθη και η αναρχία, τα οποία λίγο έλειψε να φέρουν το επαναστατημένο έθνος στον όλεθρο.
23-04-2004