 |
 |
Πρόσωπα
Τέχνες Και Γράμματα
Διονύσιος Σολωμός (1798-1857)
|
|
Διονύσιος Σολωμός (1798-1857) [20 Δραχμές] [50 Δραχμές] [Γεώργιος Α'] [Κωστής Παλαμάς]. Ο Εθνικός μας ποιητής ο οποίος μέσα σε έναν μόνο μήνα, τον Μάϊο του 1823, συνέθεσε τον «Ύμνον Εις Την Ελευθερίαν» [Ο Ύμνος], δηλαδή τον Εθνικό μας Ύμνο, ο οποίος αποτελείται από 158 στροφές.
Ο μεγαλύτερος νεοέλληνας ποιητής. Γεννήθηκε στην Ζάκυνθο και κλονισμένος από τις πολλές πίκρες και αρρώστειες, έκλεισε τα μάτια του σε αυτήν την ζωή και πέρασε το κατώφλι τής αθανασίας ευρισκόμενος στην Κέρκυρα. Ήταν υιός τού Κόντε Νικολάου Σολωμού και τής Αγγελικής Νίκλη. Τα πρώτα του ποιήματα τα έγραψε στην Ιταλική, επηρεασμένος από ανθρώπους τους οποίους είχε γνωρίσει κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Ιταλία.
Όταν ο Σπυρίδων Τρικούπης τον άκουσε να του απαγγέλει, τον συμβούλευσε να γράψει στην Ελληνική γλώσσα. Από τότε, ο Σολωμός αρχίζει να μελετά την γλώσσα την οποία είχε μάθει από την μητέρα του και την οποία είχε μισοξεχάσει. Διαβάζει δημοτικά τραγούδια και αρχίζει να γράφει Ελληνικούς Στόχους. Τα πρώτα λυρικά τραγούδια του είχαν δροσιά, απλότητα, γνήσιο λυρισμό, συγκίνηση και ειδυλλιακή χάρη.
Στο ακρωτήριο, στην έπαυλη του φίλου του Στράνη, ακούει το κανονίδι τού Μεσσολογγίου και τινάζεται ολόκληρος. Βουρκώνουν τα μάτια του και φωνάζει: «Βάστα καημένο Μεσολόγγι. Βάστα!». Με υπόκρουση αυτόν τον ήχο και «έχοντας κλείσει μέσα στην ψυχή του την Ελλάδα», νοιώθει το Μεγαλείο και συνθέτει τον «Ύμνον Εις Την Ελευθερίαν».
Τονισμένος από τον μουσουργό φίλο του Νικόλαο Μάντζαρο [Πρόσωπα], θα γίνει αργότερα ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος. Το ποίημα αυτό έκανε εντύπωση για τις πλούσιες επικές του εικόνες, τα υψηλά του νοήματα, την φαντασία, την δύναμη και την θέρμη του.
Μετά τον θάνατό του όλοι περίμεναν ότι θα εύρισκαν μεγάλο έργο. Όμως βρήκαν μόνον αποσπάσματα, σχέδια, σημειώματα και σκόρπιους στίχους. Με την μανία τής τελειότητας η οποία τον εβασάνιζε σε όλη την ζωή του, ο άξιος λυρικός έγραφε ξανά και ξανά τα έργα του χωρίς να τα τελειώνει. Και έτσι όμως, τα έργα του διατηρούν ένα απλό μεγαλείο και μία εξαίσια λάμψη.
Διονύσιος Σολωμός (1798-1857)
22-04-2004