 |
 |
Αστειολογίες
Ανέκδοτα
31 έως 35
|
|
31
Ένας σύζυγος, μισεί τον γάτο τής συζύγου του. Μιά μέρα λοιπόν, τον βάζει στο αυτοκίνητο και αφού απομακρύνεται περίπου 50 οικοδομικά τετράγωνα από το σπίτι του, τον αφήνει σε μία αλάνα.
Όμως, επιστρέφοντας στο σπίτι του, βλέπει τον γάτο, ο οποίος είχε ήδη επιστρέψει και καθόταν έξω από την πόρτα.
Την επομένη ημέρα έκανε ακριβώς το ίδιο, αλλά άφησε τον γάτο 100 οικοδομικά τετράγωνα μακρυά από το σπίτι. Όμως, επιστρέφοντας στο σπίτι του, βλέπει τον γάτο, ο οποίος και πάλι είχε επιστρέψει και καθόταν έξω από την πόρτα.
Επειδή λοιπόν πάντα ο γάτος επέστρεφε πρώτος στο σπίτι, ο σύζυγος τον έβαλε για μία ακόμη φορά στο αυτοκίνητο και αφού οδήγησε για περίπου 100 χιλιόμετρα, έστριψε δεξιά, μετά αριστερά, πέρασε μία γέφυρα, έστριψε δεξιά και ξανά δεξιά, άφησε τον γάτο σε κάποιο απροσδιόριστο σημείο.
Μετά από μερικές ώρες, ο σύζυγος τηλεφωνεί στο σπίτι του:
--Έλα βρε γυναίκα. Είναι εκεί ο γάτος;
--Ναι εδώ είναι. Γιατί ρωτάς;
--Για πες του τού κερατά να έρθει στο τηλέφωνο, γιατί χάθηκα και δεν ξέρω πώς να γυρίσω στο σπίτι!
29-08-2003
32
Δύο γηραιές κυρίες συναντώνται στον δρόμο.
--Άσε, πού να στα λέω!
--Για πες μου! Για πες μου!
--Εχθές έκανα βόλτα στο πάρκο και έπεσα επάνω σε έναν βιαστή.
--Τί μου λες; Και τί έκανες;
--Άρχισα να τρέχω φυσικά!
--Και μετά; Για πες μου! Μην με κρατάς σε αγωνία!
--Έτρεχα, έτρεχα, έτρεχα...
--Και μετά; Και μετά;
--Έτρεχα, έτρεχα, έτρεχα...
--Ωραία, έτρεχες. Και μετά;
--Ε, δεν τον πρόλαβα! Αυτός έτρεχε πιο γρήγορα από εμένα!!!
26-09-2003
33
Μία νεαρή δασκάλα, διδάσκει στην 6η Δημοτικού. Έπρεπε να γράψει πολλά πράγματα στον πίνακα και έτσι άρχισε να γράφει από όσο πιο ψηλά μπορούσε. Ξαφνικά, ακούει έναν μικρό μαθητή να γελάει πονηρά. Γυρίζει λοιπόν προς την τάξη και ρωτά: «Γιατί γελάς Κωστάκη;».
«Μόλις είδα μία από τις ζαρτιέρες σας, Κυρία!».
«Βγες έξω από την τάξη», του λέει η δασκάλα με αυστηρότητα. «Αποβάλλεσαι για τρεις ημέρες!».
Η δασκάλα γυρίζει στον πίνακα και διαπιστώνοντας ότι έχει ξεχάσει να βάλει τίτλο σε αυτά τα οποία έχει γράψει στον πίνακα, προσπαθεί να φτάσει ακόμα ψηλότερα στον πίνακα, για να γράψει τον τίτλο. Ξαφνικά, ακούει έναν δεύτερο μικρό μαθητή να γελάει πιο πονηρά. Γυρίζει λοιπόν προς την τάξη και ρωτά: «Γιατί γελάς Γιωργάκη;».
«Μόλις είδα και τις δύο ζαρτιέρες σας, Κυρία!».
«Βγες έξω από την τάξη», του λέει η δασκάλα με περισσότερη αυστηρότητα. «Αποβάλλεσαι για τρεις εβδομάδες!».
Συγχυσμένη όπως ήταν η δασκάλα, της πέφτει ο κιμωλία και καθώς σκύβει για να την σηκώσει από το πάτωμα, ακούει έναν τρίτο μικρό μαθητή να γελάει όσο πιο πονηρά γίνεται. Γυρίζει λοιπόν προς την τάξη και βλέπει ότι ο Τοτός έχει μαζέψει τα πράγματά του και ετοιμάζεται να φύγει από την αίθουσα.
«Πού νομίζεις ότι πας, Τοτέ;», τον ρωτά η δασκάλα.
«Κυρία, εάν κρίνω από αυτό που μόλις είδα, η σχολική μου ζωή πρέπει μάλλον να είναι τελειωμένη υπόθεση!».
30-09-2003
34
Ένας πελάτης παλαιοπωλείου, ψάχνει ανάμεσα στα αντικείμενα του καταστήματος, για να αγοράσει κάτι. Μετά από λίγο, διαλέγει ένα μπρούτζινο αγαλματίδιο με σχήμα ποντικιού και πηγαίνει για να πληρώσει.
«10 ευρώ για το αγαλματίδιο και 1.000 ευρώ για την ιστορία η οποία κρύβεται πίσω από αυτό», του λέει ο παλαιοπώλης.
«Ευχαριστώ, αλλά δεν με ενδιαφέρει η ιστορία.», απάντησε ο πελάτης, πλήρωσε, πήρε το αγαλματίδιο και έφυγε.
Περπατώντας στον δρόμο, διεπίστωσε ότι είχαν αρχίσει να τον ακολουθούν ποντίκια, ο αριθμός τών οποίων μεγάλωνε όσο περνούσε η ώρα. Έτσι, πήγε σε μία παραλία και άρχισε να περπατά μέσα στο νερό, με αποτέλεσμα όλα τα ποντίκια να πνιγούν. Απαλλαγμένος πια, επέστρεψε στο παλαιοπωλείο.
«Καλώς τον!», του λέει ο παλαιοπώλης. «Ήλθες για να σου πω την ιστορία. Έτσι δεν είναι;».
«Όχι!», του απαντά ο πελάτης. «Ήλθα γιατί ενδιαφέρομαι να αγοράσω ένα παρόμοιο αγαλματίδιο, αλλά με σχήμα δικηγόρου!».
19-10-2004
35
Ένας εργολάβος κηδειών ετοίμαζε τις σορούς αυτών οι οποίοι επρόκειτο να ταφούν. Καθώς ετοίμαζε τον Μήτσο, έκανε μία σπουδαία ανακάλυψη: Ο Μήτσος είχε το μακρύτερο ...(ναι αυτό που καταλάβατε)... που είχε δει ποτέ στην ζωή του.
«Λυπάμαι Μήτσο,» μονολόγησε ο εργολάβος, «αλλά αυτό πρέπει να διατηρηθεί ώστε να εκτεθεί στις επόμενες γενεές.»
Αφού του το έκοψε, το βαλσάμωσε, το έβαλε στον χαρτοφύλακά του και πήγε στο σπίτι του. Εκεί το έδειξε στην γυναίκα του. «Λοιπόν; Τί λές;» την ρώτησε.
«Ω ΘΕΕ ΜΟΥ!» φώναξε η γυναίκα του. «Ο Μήτσος είναι νεκρός!»
02-11-2004